Eens wat anders dan de camping? Charmant Montpellier is de ideale (na)zomerse stedentrip

Tijdens het toeren door Zuid-Frankrijk zien we wijngaarden zo ver het oog reikt. We zijn midden in de grootste wijnstreek van het land en rijden richting Montpellier, dat op een steenworp afstand van zee ligt. 

Wijn is altijd belangrijk geweest voor de stad, die in de zeventiende eeuw flink wat geld begon te verdienen met de export ervan. Dat is nog altijd terug te zien is aan de vele woonpaleizen uit die periode. Maar naast goede wijn – er zijn ook meerdere wijngaarden in de stad – heeft Montpellier veel meer voor ons in petto.

Montpellier heeft een autovrije binnenstad en om onszelf een hoop stress te besparen, parkeren we aan de rand van de stad op een van de grote parkeerterreinen. Daarna is het eenvoudig en snel met de tram richting het centrum, waar we uitstappen bij Place de la Comédie. 

Dit drukke plein is vernoemd naar Opéra Comédie, het mooie operagebouw in Italiaanse stijl. Het plein zelf vind ik een stuk minder aantrekkelijk: het is volop in verbouwing, wat herrie en chaos betekent. Je kunt hier prima op een terrasje ploffen, maar voor meer sfeer loop je nog even door. 

Verrassing achter elke hoek

Vanaf Place de la Comédie duiken we namelijk zo L'Écusson in, het historische hart van Montpellier. Struin door de smalle straatjes, bewonder de elegante huizen en strijk neer op verborgen pleintjes voor een koffie of een glas lokale wijn. Verdwalen in deze straatjes is geen straf, want achter elke hoek schuilt weer een nieuwe verrassing. 

Zo komen wij uit bij de medicijnenfaculteit uit 1220, die deel uitmaakt van een van de oudste universiteiten ter wereld. Pal ernaast is de gotische kathedraal. Bij allebei nemen we binnen even een kijkje, voordat we weer verder wandelen. 

Het fijne aan een dagtripje naar Montpellier is dat vrijwel alles op loopafstand is. Op warme dagen ben je in de smalle straatjes beschermd tegen de felle zon. Lekker op het gemakje doen, is hier sowieso het devies. Vlakbij de Porte du Peyrou - de Arc de Triomphe van de stad, een kleinere versie dan die van Parijs – zien we een aantal bewoners druk in de weer bij een fruitboom. Ze knippen met een lange heggenschaar kleine oranje vruchten uit de hoge boom. 

We vragen wat het voor vruchten zijn. Nèfles, antwoordt de man. Ik heb er nog nooit van gehoord, maar het blijkt een Japanse mispelboom te zijn en van de vruchten gaan ze jam maken. Ze laten ons proeven – het doet denken aan abrikoos - en ik mag met de heggenschaar ook een poging doen wat fruit te oogsten. Deze dorpse sfeer in een grote stad is precies wat Montpellier zo charmant maakt. Mensen zijn vriendelijk en ontspannen. Dat heb ik in Parijs wel eens anders meegemaakt.

Hittegolf?

Mocht je midden in een hittegolf de stad bezoeken, dan is verkoeling te vinden in een van de vele musea. Musée Fabre is het culturele paradepaardje van de stad. Hier word je getrakteerd op middeleeuwse meesterwerken, maar ook op schilderijen van Gustave Courbet, een belangrijke Franse kunstenaar uit de 19e eeuw. 

Liever iets moderner? Dan moet je naar het MO.CO., een museum voor hedendaagse kunst. Liefhebbers van fotografie gaan naar het gratis toegankelijke Pavillon Populaire voor toffe exposities.

Naast de historische binnenstad heeft Montpellier ook andere wijken die het ontdekken waard zijn. Wandelend door het Antigone district, een jaren 80 wijk die is geïnspireerd op de oude Grieken, kom je uit bij de rivier de Lez waar het bijzondere gebouw L’Arbre Blanc verschijnt. Het mooiste stukje moderne architectuur van de stad, met bovenop het 56 meter hoge gebouw een rooftopbar, die om 18.00 uur opengaat en waar je met een cocktail uitkijkt over de stad.

Honderden roze flamingo's

Wie langer dan een dagje in de stad blijft, springt op de fiets om de omgeving te verkennen. Het strand is met het openbaar vervoer prima te bereiken, maar wij huren een elektrische fiets en zijn er in 45 minuten. De route is lekker makkelijk: volg het fietspad lang rivier de Lez en je komt vanzelf uit bij Palaves-des-Flots. 

De grote bonus van de fietstocht is dat we zo langs een groot natuurgebied komen waar honderden roze flamingo’s bivakkeren. Ze staan in het water hun eten te zoeken en een beetje naar elkaar te tetteren. De Fransen die hier dagelijks fietsen kijken er niet meer van op, maar wij stappen natuurlijk even af.

Op de terugweg stoppen we bij Marché du Lez, dat aan de rand van de stad en direct aan de rivier ligt. Deze kleurrijke en hippe hang-out was ooit een industriegebied, nu vind je er foodtrucks, tweedehandswinkeltjes, ateliers en een foodhal. Er is enorm veel te kiezen – van Mexicaans tot Afrikaans en van oesters tot crèpes - en alles is lekker. Zeker in het weekend is dit een populaire plek waar vrienden met elkaar afspreken om uitgebreid te brunchen of een borrel te doen.

Dansen bij zonsondergang

Eenmaal terug in het centrum gaan we naar de beste plek om de dag af te sluiten: Place du Peyrou. Het is een zwoele zomeravond als we door het park lopen. We volgen de andere mensen die met hun zelf meegebrachte drankjes op een monumentale watertoren afkoersen. Dit is waar jong en oud samenkomt om de zonsondergang te bekijken.

Voor de toren klinkt muziek en als we dichterbij komen, zien we mensen salsadansen in de avondzon. We nemen plaats tussen de borrelende studenten, kijken naar de dansende stelletjes en proosten op het goede leven. Santé!