Weglopende pubers? Zo vreemd is dat helemaal niet
Het is een van de grootste angsten van ouders: je kind loopt weg van huis, zoals de twee meisjes Sam en Femke deden. Dat voorbeeld is extreem, maar volgens deskundigen is weglopen een relatief gewoon verschijnsel onder pubers. Vooral onder meisjes.
De twee 16-jarige meisjes Sam en Femke uit Bergen op Zoom doken dit weekend op in Albufeira, Portugal. Ze werden sinds dinsdag vermist en zijn inmiddels herenigd met hun opgeluchte ouders. Wat de rol van de aangehouden 34-jarige man precies is, is nog onduidelijk.
Gewoon verschijnsel
De meisjes hebben een behoorlijke reis achter de rug. Van Eindhoven naar Malaga in Spanje en daarna naar Portugal. Dit voorbeeld is extreem, maar weglopen van huis is een relatief 'gewoon verschijnsel' in die leeftijdscategorie. Vooral veel meisjes lopen weg, al gaan ze zelden zo ver als de meisjes Sam en Femke deden.
Pedagoog Krista Okma: "Tijdens de puberteit raken kinderen steeds meer uit beeld. De wereld buitenhuis wordt groter en is aantrekkelijk voor pubers. Daar heb je als ouders minder zicht op."
Hoe kun je dit voorkomen?
Het belangrijkste is volgens Okma om met je kind te communiceren. "Probeer gesprekken te voeren met je kind. Kinderen reageren dan misschien als 'boeien!', maar probeer toch te praten."
Vaak gaan ouders voor zulke gesprekken zitten. Niet handig: "Je kunt beter terloops informeren hoe het met iemand gaat. Pak je momentje."
Daarnaast zijn ouders bang dat als hun kind is weggelopen, ze zich niet kunnen redden. "Geef ze daarom handvaten. Wat doe je als je telefoon leeg is? Wat als geld op is? Zorg voor goede algemene weerbaarheid."
Duizenden vermissingen
Ieder jaar lopen er rond de 25.000 kinderen weg. De meesten zijn na een paar uur weer thuis. Ze melden zichzelf weer, of worden via familie, vrienden of kennissen opgespoord. "Als er sprake is van een echte vermissing worden wij altijd ingeschakeld", stelt een woordvoerder van de Landelijke Eenheid.
De cijfers op een rij:
- Elk jaar lopen er in Nederland rond de 25.000 kinderen weg
- Meestal zijn ze 14 jaar of ouder
- Meisjes lopen twee keer zo vaak als jongens
- De meeste weglopers blijven een paar uur van huis
"Na een jaar zijn er nog altijd 15 tot 20 zaken waarvan we niet weten waar ze zijn", licht een woordvoerder van de Politieke Landelijke Eenheid toe.
Wel of niet wereldkundig
Niet elke vermissing wordt wereldkundig gemaakt, zoals bij Sam en Femke wel gebeurde. "We kijken eerst naar belangrijke aanwijzingen. Wat weten ouders zelf al? De zaak wordt heel anders als een kind al 27 keer ruzie heeft gehad en al drie keer een nacht niet thuis sliep. We nemen de zaak dan wel serieus, maar zetten dan niet gelijk een foto online. Wat de meeste ouders eerst al doen is vrienden en familie bellen. Daarna komen ze bij ons."
Signalen
Wanneer moet je je als ouder zorgen maken? Het belangrijkste signaal volgens Okma: "Als het gedrag van je kind opeens verandert."
Bekijk hier de video:
Tips voor ouders:
Voorkom weglopen:
- Voordat een kind wegloopt, verandert zijn gedrag. Zie je dat gebeuren, praat dan met je kind en stel vragen: wat is er aan de hand?
- Kinderen nemen afstand. Hebben een grote mond. 'Typisch pubergedrag' denken ouders dan, maar als het van de een op andere dag is kan daar wel iets achter zitten.
- Denk dus vooral goed na of je kind goede vrienden heeft, hoe het op school gaat. Weet je daar genoeg van? Je bent als ouder van een puber als vader of moeder nog heel belangrijk.
Wat als je kind weggelopen is?
-
Denk na: waar zou je kind naartoe zijn gegaan, of naar wie? Bel die persoon op. Zoek contact met familie, kennissen en vrienden.
-
Maak je je zorgen en is je kind lang van huis, wacht niet met het inschakelen van de politie of het Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG) om te achterhalen waar je kind is. Zij kunnen je verder adviseren.
Wat als je kind weggelopen is en weer thuis komt?
Okma: Ga vooral niet boos worden of schelden tegen je kind. Het is logisch dat dat een eerste reactie is, maar daardoor komt een kind volgende keer zeker niet bij je. Als het toch gebeurt, kom er dan op terug later. Zeg 'sorry, ik was geschrokken'. Denk na over het probleem: waarom loopt je kind weg? Wat kun je eraan doen? Zoek zo nodig hulp daarbij.